Reagimi i çdokujt ndaj dhimbjes është unik, por kjo qasje tregon shumë për të gjithë. Mënyra se si reagojmë kur ndjejmë dhimbje fizike apo toleranca ndaj saj, sipas ekspertëve, është një tregues i rëndësishëm mbi personalitetin tonë.
Aftësia për të nënvlerësuar dhimbjen, duke e fshehur atë pas një buzëqeshjeje, mund të jetë një shenjë shqetësuese e një personaliteti të errët.
Sipas ekspertëve nga Universiteti Radboud, njerëzit që mund të përballojnë nivele më të mëdha dhimbjeje kanë më shumë gjasa të jenë psikopatë.
Studimi zbuloi se njerëzit me nivele të larta të psikopatisë jo vetëm që janë më rezistent ndaj dhimbjes, por më pak të aftë për të mësuar nga përvojat e dhimbshme.
Studiuesit besojnë se kjo mund të jetë një pjesë e rëndësishme pse njerëzit me këto tipare nuk arrijnë të mësojnë nga pasojat negative e sjelljeve apo veprimeve të tyre.
Autori kryesor i studimit, Dr. Dimana Atanassova tha: “Ajo që ne dimë nga hulumtimi është se njerëzit me tipare psikopatike vazhdimisht dështojnë të ndryshojnë sjelljen e tyre edhe pas ndëshkimit, gjë që sugjeron se ata luftojnë për të mësuar nga pasojat negative të veprimeve të tyre.”
Psikopatia është një çrregullim i personalitetit, i karakterizuar me sjellje të vazhdueshme antisociale, pandjeshmëri, akte të guximshme, të rrezikshme dhe egoiste.
Psikopatia, gjithashtu, është e karakterizuar nga gënjeshtra patologjike, manipulimi, mungesa e fajit dhe prirjet drejt kontrollit të dobët të sjelljes.
Jo të gjithë me këto tipare konsiderohen psikopat dhe shumë njerëz mund të kenë njëfarë tendence psikopatike.
Psikologët kanë vërejtur prej kohësh se njerëzit me këto tipare shpesh nuk arrijnë të mësojnë nga ndëshkimi ose pasojat negative të veprimeve të tyre.
Megjithatë, studiuesit nuk kanë qenë në gjendje të shpjegojnë mekanizmin specifik pas kësaj mangësie.
Në këtë punim, studiuesit sugjerojnë që paaftësia e psikopatëve për të mësuar nga rezultatet e dhimbshme mund të jetë për shkak të një pandjeshmërie ndaj dhimbjes fizike.
Si u zhvillua testi?
Për të testuar këtë teori, 106 persona që përfaqësonin karakteristika të ndryshme plotësuan pyetësorë të krijuar për të zbuluar nivelet e tendencave psikopatike si mungesa e ndjeshmërisë ose impulsivitetit.
Pas kryerjes së testit, secilit pjesëmarrës iu dha një sërë goditjesh të vogla elektrike nëpërmjet elektrodave të vendosura në krahët e tyre.
Studiuesit regjistruan pikën në të cilën dhimbja fillimisht u bë e dukshme dhe nivelin maksimal që pjesëmarrësi ishte i gatshëm të duronte.
Dhe, siç kishin parashikuar shkencëtarët, pjesëmarrësit që shënuan më të lartat për tendencat psikopatike ishin në gjendje të duronin më shumë dhimbje sesa personi mesatar.
Në disa raste, disa pjesëmarrës madje ishin në gjendje të duronin vendosjen maksimale të elektrodës prej 9,99 miliamps përpara se të arrinin tolerancën e tyre ndaj dhimbjes.
Ndërsa nuk është plotësisht e qartë pse një personalitet psikopat mund të lidhet me pandjeshmërinë ndaj dhimbjes, studiuesit gjetën një lidhje të qartë midis këtyre tipareve dhe sjelljes së të mësuarit.
Dr Atanassova tha për PsyPost : “Sjellja shfrytëzuese, antisociale e atyre me tipare të larta psikopatike është parë shpesh përmes prizmit të pashpirtësisë ose mungesës së pendimit, në një farë kuptimi, pasi ata thjesht nuk duan t’ia dinë për pasojat. “Por gjetjet e këtij studimi sugjerojnë se problemi mund të shpjegohet pjesërisht me një deficit në mënyrën se si ata mësojnë për pasojat.”
Në një provë të dytë, pjesëmarrësve iu dha një lojë kompjuterike në të cilën ata duhej të zgjidhnin midis dy letrave me ngjyra të ndryshme.
Sa herë që ata zgjidhnin një kartë kishte një probabilitet për t’u dhënë një shpërblim ose një pasojë negative.
Për grupin e parë prej 160 personash, ky ishte ose një shpërblim monetar ose një dënim financiar për humbjen.
Megjithatë, për grupin e dytë, pjesëmarrësve iu dha një shpërblim i vogël sipas zgjedhjes së tyre ose një goditje elektrike.
Meqenëse nuk kishte asnjë mënyrë që pjesëmarrësit të dinin se si po ndryshonin probabilitetet, kjo nuk ishte krijuar për të parë se sa mirë do të përformonin ata.
Përkundrazi, studiuesit ishin të interesuar të shihnin se si pjesëmarrësit ndryshuan sjelljen e tyre pasi morën një rezultat negativ.
Për shembull, nëse një pjesëmarrës do të merrte shpërblimin duke zgjedhur kartonin jeshil tri herë radhazi vetëm për t’u ndëshkuar për herë të katërt, a do të vazhdonte të zgjidhnin kartonin jeshil gjithsesi?
Gjetjet e testit:
Duke përdorur një model llogaritës të quajtur filtri hierarkik Gaussian, studiuesit vërejtën se si pjesëmarrësit përditësuan besimet e tyre gjatë gjithë testit.
Ajo që ata gjetën ishte se njerëzit me tipare psikopatike ishin më të pasigurt në bindjet e tyre fillestare, por shpejt u vendosën në një model nga i cili nuk dëshironin të lëviznin.
Në vend që të mësonin nga një përvojë e dhimbshme siç bëjnë shumica e njerëzve, njerëzit me tipare psikopatike shfaqën një tendencë të quajtur ‘rivendosje e besimit’.
Kjo do të thotë se ata do ta shpërfillnin shpejt rezultatin e dhimbshëm dhe do të qëndronin “besnik” të besimeve të krijuara, ndonëse ishte vërtetuar se kjo qasje rezultonte në efekt negative.
Studiuesit thonë se kjo mund të tregojë pandjeshmërinë ndaj dhimbjes si shkakun kryesor të paaftësisë psikopatike për të mësuar nga përvoja.
Dr. Atanassova shtoi se kjo mund të ndihmojë gjithashtu të shpjegojë pse psikopatët vazhdojnë me sjelljen e tyre antisociale edhe kur kjo u shkakton atyre probleme.
“Një nga shenjat dalluese të psikopatisë është sjellja agresive, shfrytëzuese me pak kujdes për mirëqenien e të tjerëve,” shpjegon Dr Atanassova.
Ata vazhdojnë me një rend të caktuar veprimi edhe kur vuajnë pasoja të dhimbshme për shkak të një kombinimi të pandjeshmërisë ndaj dhimbjes dhe një dëmtimi në një mekanizëm themelor të të mësuarit kognitiv.
