Nga Armir Shkurti
“Nxirr qenin të bëjë shurrën”. Kështu përkthehet më bukur ky film.
Është historia e tentativës për të mbyllur një skandal seksual të presidentit të SHBA. Njëri nga stafi (interpretuar nga De Niro) sajon fabulën e një lufte të paqenë të SHBA me Shqipërinë.
Në studiot e Amerikës xhirohen skenat e një vajze që ikën me flakës. Fillon debati artistik se ç’lloj maceje do t’i vendosin në dorë.
Pastaj sajohet meseleja e një ushtari të mbijetuar. Bëhen këngë, lajme, montazhe pafund, vetëm e vetëm për të tërhequr vëmendjen e opinionit publik.
Këto ditët prarashqeviane më kanë ngjarë si dy pika uji me skenarin e atij filmi. Natyrisht, një krijim shqiptar është shumëfish më halldup e komik në mënyrën se si organizohet e si shitet.
Gjërat bëhen trashë, pa koherencë, pa art e pa folur për klasin! Ama parimi është i njejtë.
Përjetova mbrëmë një lloj klaustrofobie teksa shihja një copëz fare të vockël të një gjëje që i kanë vënë emrin “emision”, në një vend që dikur ishte tempull i medias dhe quhej “Top Channel”.
Pata një shtysë të mbinatyrshme që të fluturoja ashtu me pizhama jashtë shtëpisë time, të pushtuar në çdo kanal banal nga një tjerrje leshi e pakuptimtë.
E (b)analizuan Parashqevinë artistikisht duke e ngritur gjer tek ikona e duke e pështyrë deri tek e pavlerë, vegël e regjimit.
Nga ëndrra hollivudiane tek shqyerja e shalëve në zyrat e Sigurimit.
Nga simbol i bukurisë dhe feminilitetit në vakt të vet tek një e çmendur që fle rrugëve mbi kartonë.
I mësuam der dhe sa qime ka në pubis, lere pastaj djali, burri, vëllai, nipi e soj e sorrollop….
Ore përse?
Bukë dhe cirk!
Mos ma harroni këtë doktrinë romake të pushtetit! Ky është cirku.
Parashqevia ishte arusha këtë radhë. Të tjerët? Prestigjatorë, xhonglerë, iluzionistë, akrobatë e natyrisht, plot klounë!
Dje mora vesh se është vënë në lëvizje qeveria!
Bukë dhe cirk o popull, bukë dhe cirk! Po pse, ia dhjefsha racën, në 23.00, në shtëpinë time?
Pse të vjell edhe atë çik bukë që mezi po e nxjer?
