Një fidanishte në Greqi ka lulëzuar duke përmbushur kërkesën në rritje në Ballkan dhe më gjerë për poinsettias – lulja simbol e sezonit festiv.
Nga Eleni Stamatoukou
Këto 30 vitet e fundit, Krishtlindja ka ardhur herët për vëllezërit Konstantinos dhe Anestis Almpanidis.
Që nga nëntori, fidanishtja e tyre në Anchialos, një fshat 30 kilometra larg Selanikut, në Greqinë veriore, ka qenë plot me poinsettia, lulet e së cilës me petalet e kuqe ngjyrë të kuqe gjaku dhe në formë ylli shihen nga shumë njerëz si simboli i Krishtlindjes.
“Ne futemi më herët në atmosferën e Krishtlindjes, pasi shohim të kuqe ngado për një kohë të gjatë”, bën shaka 52-vjeçari Konstantinos.
Vëllezërit vendosën të përqendroheshin në rritjen e poinsettia, në Greqi të njohura si alexandrine, ose Ylli i Betlehemit, në 1994.
Poinsettia-t e tyre dekorojnë bizneset dhe shtëpitë në të gjithë Greqinë dhe më gjerë, duke përfshirë Bullgarinë dhe Rumaninë, ku ata eksportojnë tani 80 për qind të prodhimit të tyre.
Rumunët “e dashurojnë shumë këtë bimë”
Në vitin 1994, Konstantinos ishte rreth 22 vjeç dhe sapo kishte kryer shërbimin e detyrueshëm ushtarak kur filloi të punonte me vëllain e tij.
Ai kishte punuar në fidanishte për gati një vit, kur një prodhues i madh e pyeti se sa poinsettia kishin mbjellë atë vit. Konstantinos u përgjigj se ata nuk kishin mbjellë asnjë poinsettia, por alexandrine, një emër alternativ i zakonshëm për të njëjtën bimë.
“Që nga ai moment, vendosa një bast me veten për të bërë më të mirën e mundshme për biznesin tonë. Sot besoj se e fitova atë bast”, thotë ai.
Sot në fidanishten Almpanidis janë të punësuar 20 punëtorë, mes të cilëve dy djemtë e Anestisit, 25 dhe 29 vjeç. Ata kanë filluar përgatitjet që nga 15 nëntori, datë kur fillon zyrtarisht sezoni i poinsettia.
“Tetëdhjetë për qind e prodhimit shkon jashtë, në Rumani dhe Bullgari. Rumunët shpenzojnë më shumë për të sepse e dashurojnë shumë këtë bimë”, shpjegon Konstantinos.
Nuk ka qenë gjithmonë kështu. Deri në vitin 2016, shumica e klientëve të fidanishtes ishin grekë. Megjithatë, që atëherë, dy vëllezërit patën sukses dhe arritën të ndërtonin një biznes me blerës të huaj. Këtë vit, më shumë se gjysma e stokut total të bimëve, mbi 100,000, u shit tashmë në fillim të dhjetorit.
Biznesi i tyre me poinsettia është pjesë e një tregtie shumë më të madhe bimësh dhe pemësh që i sjell ekonomisë së vështirë të Greqisë dhjetëra milionë euro çdo vit. Nga janari deri në shtator 2024, të ardhurat totale nga kjo tregti arritën në 73,959,284 euro, raportoi në nëntor Autoriteti Statistikor i Greqisë.
Kultivuesit grekë eksportojnë pemë, bimë, zhardhokë dhe rrënjë, si dhe lule të prera dhe gjethe dekorative në Bullgari, Rumani, Kroaci, vende të tjera ballkanike dhe evropiane – madje edhe në Amerikë, Afrikë dhe Azi.
Por dy vëllezërit preferojnë të operojnë në përmasa personale. Atyre u pëlqen t’i dorëzojnë vetë porositë, pasi besojnë se në këtë mënyrë mund të ndërtojnë marrëdhënie me klientët. “Kur ke makinën tënde, shërbimi yt për klientët e tu është më i mirë dhe besimi që është fituar ndër vite është i konsoliduar”, vëren Konstantinos.
Ai e krahason këtë me përdorimin e një kompanie të madhe transporti, e cila, thotë ai, i detyron ata të bëjnë një sasi të caktuar porosish. Më pas ata duhet të detyrojnë një klient të plotësojë porosinë, ose të vendosin porositë e disa klientëve në një kamion. “Për këto arsye, ne kemi pasur një numër të qëndrueshëm klientësh që nga viti 2017”, vëren ai.
Periudha e shitjeve zgjat afërsisht deri më 18-19 dhjetor. Më pas fidanishtja fillon të fokusohet në bimë të tjera, si begonia, impatiens, bungaville, hibiskus, karafila dhe shumë të tjera, të cilat rriten për në pranverë, veçanërisht për festimet e Ditës së Gruas më 8 Mars. Prodhimi i poinsettia fillon zyrtarisht në verë.
“Gjithmonë të duhet dikush në krah”
Dy vëllezërit u rritën në Nea Mesimvria, një fshat në periferinë perëndimore të Selanikut.
Kur ishin të rinja, ata ndihmonin babanë e tyre, i cili ishte një fermer. Anestisi, më i madhi nga dy vëllezërit, vendosi të shkonte në Itali për të studiuar florikulturë. Ishte ai që e hapi fidanishten në vitin 1990.
“Anestisi nisi biznesin dhe, sapo mbarova ushtrinë në 1994, fillova edhe unë atje”, kujton Konstantinosi. Ai studioi për florikulturë dhe prodhim bimor në Shkollën Profesionale Euklidi në Selanik.
Biznesi në vitin 1990 fillimisht mbulonte vetëm rreth 1,500 metra katrorë. Gjatë viteve që pasuan, Konstantinosi dhe Anestisi arritën ta rrisnin në mënyrë të qëndrueshme biznesin e tyre. Sot, sipërfaqja e fidanishtes mbulon rreth 50,000 metra katrorë dhe 30,000 të tjera në serra.
“Ia nisëm nga zeroja, por me shumë ndihmë nga prindërit tanë në vitet e para. Që andej e tutje, për të ngritur një nivel, duhet të rrezikosh, por gjithmonë të duhet dikush në krah”, nënvizon Konstantinosi.
Ai beson se bashkëpunimi me vëllain e tij ka qenë vendimtar, pasi njëri mbështet tjetrin. “Unë dhe vëllai im jemi njerëz krejtësisht të ndryshëm”, thotë ai. “Njëri thotë: ‘Jepi’, për shembull, dhe tjetri thotë: ‘Prit pak’ – ose e kundërta.
“Kjo duhet të ekzistojë sepse kur dikush është vetëm, kjo mund të çojë në perspektiva të mira, por edhe në më pak të favorshme”, vëren ai.
“Por kur zgjerohesh kaq shumë, është e vështirë të jesh vetëm në këtë punë. Të duhen njerëz që kanë përvojë”, shton ai.
“Brenda kësaj pune, të gjithë mund të gjejnë pjesën që duan. Edhe nëse nuk i doni bimët, mund të ndihmoni me shumë gjëra të tjera, si ndërtimi, puna si shoferë, punë në zyrë e kështu me radhë”, vazhdon ai.
“Bimët kanë gjithmonë nevojë për dashuri”, përfundon ai. “Por çështja është të mos e teproni.” /Reporter.al
