Bota e robotikës po përparon me shpejtësi dhe robotët humanoidë po bën dalëngadalë pjesë e të përditshmes tonë.
Ky koncept mund të duket si fantashkencë, por mund të jetë një mundësi e madhe. Imagjinoni një robot të krijuar për të vepruar si një mitër artificiale, duke mbajtur një fëmijë, që nga konceptimi deri në lindje.
Megjithatë, kjo ide ngre gjithashtu pyetje të rëndësishme. Nëse një teknologji e tillë bëhet e disponueshme, a do të jetë e aksesueshme vetëm për ata që mund ta përballojnë atë? A mund të thellojë pabarazitë midis atyre që kanë akses në robotikë të avancuar dhe atyre që nuk kanë?
Dhe përtej barrierave financiare, po në lidhje me aspektin emocional të shtatzënisë? Shumë njerëz e shohin shtatzëninë jo vetëm si një proces biologjik, por një udhëtim thellësisht personal dhe emocional që forcon lidhjen midis prindit dhe fëmijës. A mund ta zëvendësojë ndonjëherë një robot?
Ekziston gjithashtu shqetësimi më i gjerë se si kjo mund të riformojë konceptin e prindërimit. A do të merrnin robotët role më intime në jetën familjare, përtej ndihmës për lindjen e fëmijëve? A mund të çojë kjo në një botë ku lidhja njerëzore zëvendësohet nga teknologjia, madje edhe në aspektet më personale të jetës?
Ndërsa ideja e robotëve që mbajnë shtatzëni është emocionuese për disa, është gjithashtu thellësisht shqetësuese për të tjerët. Është një paraqitje e shkurtër e një të ardhmeje, ku teknologjia mund të ripërcaktojë se çfarë do të thotë të jesh prind. Nëse kjo e ardhme është fuqizuese apo tepër artificiale, është ende për debat.
