Më 20 korrik 1969, qindra miliona njerëz në mbarë botën ndezën televizorët ose u mblodhën në hapësira publike për të parë sesi astronautët amerikanë Neil Armstrong dhe Buzz Aldrin u bënë njerëzit e parë që ecën në Hënë.
“Ky është një hap i vogël për një njeri, një kërcim gjigant për njerëzimin,” deklaroi Armstrong në mënyrë të famshme teksa hodhi këmbën në Hënë.
Megjithatë, është e vështirë të imagjinohet që edhe komandanti i Apollo 11 e dinte se sa misioni po bashkonte njerëzit në Tokë.
Pesëdhjetë e pesë vjet më vonë, ulja në Hënë qëndron ndër ngjarjet më domethënëse të shekullit të 20-të për mënyrën se si bashkoi botën në një festë të arritjeve njerëzore.
Në mbarë botën, rreth 650 milionë njerëz e panë uljen në Hënë, duke përfshirë 94% të familjeve amerikane me televizorë.
Dërgimi i astronautëve në Hënë ishte një sukses i jashtëzakonshëm i inxhinierisë amerikane, i mundësuar nga qindra mijëra njerëz. Ata përdorën teknologjinë e viteve 1960, duke përfshirë kompjuterët e hershëm të navigimit.
Bashkëpunimi i paraqitur në misionet e hershme të hënës është bërë sot një themel i eksplorimit të hapësirës. NASA punon me partnerë ndërkombëtarë dhe tregtarë në programin Artemis, i cili synon të krijojë praninë e parë afatgjatë në Hënë në përgatitje për dërgimin e astronautëve në Mars.
Mbi 40 vende, duke përfshirë Shtetet e Bashkuara, kanë nënshkruar Marrëveshjen Artemis, një sërë parimesh udhëzuese për të siguruar që eksplorimi i hapësirës në të ardhmen të jetë paqësor, i qëndrueshëm dhe i dobishëm për të gjithë.
Në nëntor 2022, NASA nisi Artemis I, një test fluturimi pa ekuipazh të anijes kozmike Orion, me mbështetjen e Agjencisë Evropiane të Hapësirës. NASA po punon me sektorin privat të SHBA-së dhe Japoninë për të avancuar automjetet që do të lejojnë astronautët të eksplorojnë polin jugor të Hënës.
