Media franceze “Courrier des Balkans” i ka kushtuar një artikull të përbashkët Presidentit serb Aleksandër Vuçiç dhe kryeministrit Edi Rama. Në artikull theksohet fakti që “kryeministri Edi Rama ka lidhje me rrjetet e krimit të organizuar dhe të trafikut të drogës.” Po ashtu, theksohet se “kampet e ngritura nga Italia në Shqipëri për emigrantët, janë një mënyrë për të treguar se si e dominon Italia shtetin shqiptar.”
“Edi Rama, lidhjet e të cilit janë tepër të dukshme me rrjetet e krimit të organizuar dhe trafikut të drogës, duhet gjithmonë të bëhet i dobishëm për fqinjin e tij të madh, gjë që ai vetë e supozon, duke përsëritur se Italia do të jetë në gjendje të llogarisë gjithmonë te Shqipëria.” Po ashtu, “Përveç kësaj, Roma mbështetet në Tiranë, ashtu si llogaritet në një shërbëtor të cilin e dominon aq më mirë, pasi i njeh arratisjet dhe trazirat e tij. Askush nuk mund t’i konsiderojë të barabartë shërbëtorët e tyre, banorët e një hapësire të nënshtruar, rojet e një zone të rënies.”
Një tjetër çështje që media franceze ngre është marrëveshja e emigrantëve mes Italisë dhe Shqipërisë, e cila u kritikua nga shtetet e Bashkimit Evropian. Por po ashtu në shkrim vihet re se më pas këto shtete evropiane kanë nisur ta mbështesin këtë nismë për të hequr emigrantët nga “kurrizet” e tyre.
Marrëveshja e lidhur një vit më parë mes kryeministrit autoritar dhe të korruptuar shqiptar Edi Rama dhe homologes së tij neofashiste italiane Giorgia Meloni u kritikua fillimisht nga shtetet e tjera anëtare të Bashkimit, të cilët në fund e mbështetën më së shumti këtë opsion. Presidentja e riemëruar e Komisionit Europian, Ursula von der Leyen, madje bën thirrje për “mësime” nga shembulli shqiptar duke propozuar përgjithësimin e “qendërve të kthimit”, pra qendrave të paraburgimit dhe dëbimit jashtë kufijve të Bashkimit.
“Ku do të vendosen këto ‘qendër’? Në Tunizi ndoshta, edhe në Libi, ndërsa Turqia, që nga marrëveshja e arritur në 2016 me Bashkimin Evropian, tashmë ka ‘misionin’ e mbajtjes së mërgimtarëve sirianë, në këmbim të parave të forta evropiane. Për pjesën tjetër, ‘nyjet’ e ardhshme do të shfaqen në vendet e Ballkanit, Bosnje-Hercegovinë, Serbi apo Mal të Zi,” theksohet në artikull.
Sipas medias franceze, Serbia dhe Shqipëria, të udhëhequra nga liderë të korruptuar dhe autoritarë si Aleksandar Vuçiç dhe Edi Rama, kanë hyrë në marrëveshje që i shërbejnë interesave të fuqive më të mëdha evropiane, si Italia dhe Gjermania, duke bërë kompromise që dëmtojnë interesat kombëtare të vendeve të tyre.
Kuvendi i Serbisë i dha dritën jeshile shfrytëzimit të litiumit, duke lënë mënjanë argumentet e ambientalistëve dhe opozitës. Litiumi, si mineralet e tjera, është thelbësor për një ekonomi globale në procesin e “dekarbonizimit”: çmimi i litiumit ka rënë përkohësisht, sepse tregu i makinave elektrike është larg nga mbajtja e premtimeve të tij, por ky mineral është i nevojshëm për shumë aplikime të tjera, veçanërisht në fushën aeronautike dhe ushtarake.
“Formula mashtruese e ‘tranzicionit të gjelbër’ konsiston në dëshirën për të zhvendosur njerëzimin nga Charybdis në Scylla. Nga Charybdis e lëndëve djegëse fosile, të plaçkitur gjatë dy shekujve të parë të ‘revolucionit industrial’, në Scylla e nxjerrjes së minierave. Ne e dimë se pasojat e ndjekjes gjithnjë e më intensive të mineraleve do të kenë pasoja edhe më të rënda dhe shkatërruese se ato të shfrytëzimit të qymyrit dhe naftës.”
“Jo vetëm që nuk ekzistojnë miniera ‘të pastra’, por ato janë gjithnjë e më ‘të pista’ dhe shkatërruese, sepse përqendrimi i xeheve të kërkuara po dobësohet, duke kërkuar gjithnjë e më shumë kantiere kolosale, si dhe këtë e tregoi Celia Izoard në librin e saj mbi nxitimin e minierave në shekullin e 21-të. Depozita e Jadarit, në Serbinë perëndimore, sigurisht që ka një shkallë interesante përqendrimi, por rezervat e përgjithshme të vendit janë sigurisht më pak të rëndësishme se ato të Gjermanisë, apo edhe të Francës.”
Megjithatë, shfrytëzimi i mundshëm i litiumit përballet me rezistencë të fortë në këto dy vende. “Prandaj është e nevojshme të zhvillohet nxjerrja e tij në vendet ku do të ndeshet me më pak kundërshtime dhe periferia e dominuar e Bashkimit Evropian që përbën Ballkanin Perëndimor plotëson të gjitha kushtet e kërkuara. Nga njëra anë, ata janë afër qendrave të ekonomisë evropiane – prodhuesit gjermanë të makinave e bënë të qartë këtë kur shoqëruan kancelarin Scholz në Beograd korrikun e kaluar.”
Më pas, liderët e këtyre vendeve, duke filluar nga autokrati serb Vuçiç, janë “të lidhur” me premtimin për integrim evropian. Është në fakt një premtim që i detyron vetëm ata që besojnë në të, ose pretendojnë se besojnë në të, duke filluar nga këta liderë ballkanikë që i kanë përsëritur opinionit të tyre publik prej vitesh, madje dekadash, se do t’i “përgatitnin” vendet e tyre për këtë epifani të lavdishme.
“Prandaj, ata nuk mund të marrin rrezikun e hyrjes në konflikt me Bashkimin. Liderët evropianë, nga ana e tyre, nuk kanë iluzione për korrupsionin moral dhe politik të këtyre liderëve ballkanikë, por ata vetëm mund të gëzohen, sepse kjo u jep atyre shumë kontroll mbi ta. Vuçiç dhe të tjerëve i mbetet vetëm të pretendojnë se shkatërrimi i rajoneve të tëra të Serbisë do të ishte ‘një hap më shumë’ drejt së ardhmes së ndritur evropiane…”
Megjithatë, është e vetëkuptueshme se shndërrimi i Serbisë në një koloni minerare të Evropës është i papajtueshëm me asnjë perspektivë evropiane të vendit: “nëse serbët do t’i bashkoheshin Unionit në vitet e ardhshme, ata me të vërtetë mund të kundërshtonin shkatërrimin e vendit të tyre.” E njëjta gjë vlen edhe për pritjen e mërgimtarëve që Evropa nuk i do. “Më 16 tetor, qendrat italiane të Shëngjinit dhe Gjadrës, të ‘zhvendosura’ në Shqipëri, pritën mysafirët e tyre të parë, gjashtëmbëdhjetë refugjatë u kapën në brigjet e Lampedusa dhe u dërguan me shpenzime të mëdha në portin e Adriatikut,” theksohet në shkrim.
